Reeds meer dan 25 jaar is Claudia actief als interieurarchitect (1966, Leuven).  De opleiding omvatte een uitgebreide artistieke vorming, vakken als kleur- en materiaalonderzoek, vormgeving, kunstgeschiedenis, schetsen en observatie, schaalmodellen en ontwerpmethodes.  Enkele jaren later werden plannen uitgetekend op de computer, wat een omwenteling in de manier van werken inhield.  Hierdoor verliest het beroep de artistieke insteek, het gevoel voor de materie, het papier en het potlood.  De opleiding tekenen gevolgd door schilderen aan de academie  gaf Claudia weer de voldoening zoals voorheen.  De ontdekking was dat kunst geboren wordt uit een combinatie van technische vaardigheden en zoektocht naar interpretatie en impulsieve actie, de relax die je inwendig nodig hebt om te kunnen creëren.

Inspiratiebronnen versus creatie.

Inspiratie kan niet zichtbaar zijn.  Ooit heb ik een meubel ontworpen geïnspireerd op het scharnier van de asbak in een treincoupé.  Inspiratie kan geen bewijsvoering zijn. Het is emotioneel en dikwijls niet zichtbaar.

Haar werk is een zoektocht naar de kloof tussen het beeld en het introspectief verhaal, de emotie. De mens staat centraal.  Haar thema gaat over mens en gevoelens zoals vervreemding, machteloosheid, maar ook verwondering , isolement, ontdekking, verwijdering, vlucht in religie, adoratie (on)verschilligheid en afwijking staan voor deze vervreemding.  Dit kan eveneens mooi zijn en hoeft geen donkere schaduw te leggen op de mens.